Lente*Zomer*Herfst*Winter* is mijn favoriete seizoen
Lente
De heerlijke geuren van de talrijke bloesemsoorten die ontspruiten vanuit planten, struiken en bomen. De kwetterende vogels die hun nieuwe habitat uitzoeken van x naar y om hun ei te kunnen leggen. Hun onophoudelijk noestig werk om het nest zo gastvrij mogelijk te maken. Ik fantaseer het bordje 'WELKOM' er nog net niet bij.
De koeien die loeien om hun salto mortale weer te mogen doen in de frisgroene weiden.De haan die weer veel te vroeg ontwaakt en zijn kroost op appél roept.
En dan de dartelende lammeren, veulens, kuikens die zich wankelend en stuntelig tonen aan de eerste zonnestralen! Die eerste warmte dweept hen op en laat hen voor 200% voelen waar het in het leven om gaat. En HOP ze springen in het leven. En ik lieve mensen, ik volg hen op de voet en spring mee, omdat ik voel dat het allemaal dik oké is!
Zomer
Bloemen bloeien, planten groeien, dieren leven en worden al eens lui...
De warmte, de hitte het drijft ieder levend wezen naar vocht, naar nattigheid, naar water (als het er al is!) De zinderende hitte van de zon zet me neer, letterlijk neer. Zij vraagt mij om in stilte in de schaduw te verpozen in een voetbadje met Himalayazout, om lekker te verpozen in de lommerte. Zittend het zomerdecor aanschouwend, nietmeer dan dat.
En langzaam komen we samen op gang om de rijkelijke oogst naar binnen te halen. Af en toe afkoelend in een zomermeer.
Herfst
Het langzaam verkleuren van dit seizoen, alles achterlatend met een kleurrijke glorie.
De vaak opkomende zwepende regenvlagen maken mij af en toe wakker om me eraan te herinneren dat OOK IK mijn gerief hier mag achterlaten, indien ik mijn leven open en zuiver willen verder zetten. Dankjewel mijn lief seizoen om mij hieraan te herinneren. Neem alle afvalligheid maar mee en laat het maar lekker wegrotten tot nieuwe humus dewelke NIEUW LEVEN heet.
Winter
De mist stijgt op om ongevraagd te bevriezen.
De regen probeert zich nog af en toe te handhaven maar moet regelmatig afkloppen voor Mijnheer Ijzel. Tuinvogels zoeken naar voederbakjes van de natuurlievende mens en worden stevig beloond. De mens keert zich volledig naar binnen en maakt plaats voor stilte, rust en warmte. Euforisch dankbaar omdat we Mijnheer Winter toch nog eens mogen verwelkomen, een mens houdt nu eenmaal aan gewoontes.
De koude streelt mijn huid en geeft mij levenskracht. De koude maakt mij wakker en geeft me -in het beleven ervan- een enorme energieboost.
Dankjewel koude dat ik je net als de warmte meer en meer leer appreciëren.
Wat een levenskracht geef jij mij mee!