Heeft Kunst je eenmaal te pakken,
-of het nu het verfijnde realisme van Vermeer is
of de wilde abstractie van een enorme muurschildering die in een steeg is gespoten-
je leert beter kijken en voelen.
Ik hou van geabstraheerd schilderen.
Voor mij betekent dit dat je je verbeeldingskracht en fantasie veel werk laat doen,
het werk dat ooit, heel lang geleden, door tradities en rituelen werd gedaan.
Elke waarneming wordt beïnvloed door je persoonlijke ervaringen.
Hoe je naar de dingen kijkt, heeft te maken met hoe je in het leven staat en hoe je het leven ervaart.
Ik vergelijk het ontstaan van een nieuwe schilderij wel eens met mijn tweede passie:
het tuinieren.
Het natuurlijk groeiproces van een zaadje heb je niet in de hand.
Het wordt beïnvloed door de voedingsbodem waarin het groeit, de weersomstandigheden,
de aandachtige zorgen waarmee je het prille plantje al dan niet stuurt.
De weg die het zaadje aflegt naar de plant, de bloem of de vrucht die het gaat worden,
is al even spannend als het resultaat.
Wanneer ik schilder gaat dit eveneens gepaard met experimenteren, verbinden of scheiden, knippen of net afblijven.
Aanvoelen en bijsturen waar het werk naartoe wil.
Het werk wordt beïnvloed door mijn state of mind, de tijd en de inspiraties en ervaringen die ik onderweg meeneem.
Of zoals de Amerikaanse schilder George Condo het zo prachtig beschrijft:
’Art is more than representation of a kind.
It is a trip into the mind and how you can materialize it in a form of a visual experience’
